Soms rijden wij (bunkers bezoek ik nooit alleen) behoorlijk ver voor een enkele bunker. Het moet dan wel een bijzonder bouwwerk zijn, voor een “simpel” blok beton doen wij niet zoveel moeite. Ditmaal hadden wij een tripje in de Zuidvogezen gepland. Voor een enkele treintunnel. Deze tunnel was als munitieopslag gebruikt gedurende de Eerste Wereldoorlog en maakte deel uit van een nabijgelegen fort. Na wat zoekwerk ter plaatse was de weg naar de tunnel gevonden. De tunnel zelf was echter een fikse teleurstelling om te bezoeken. Fransen gebruiken leegstaande gebouwen over het algemeen als dumpplek voor hun troep en daar was deze tunnel geen uitzondering op.
Ook de groentenboer was zijn fruit vergeten, dat lag te rotten in een aantal kamers van de tunnel en zelfs de lokale jeugd had nog een deel ingericht als discozaal. Zo jammer altijd.
Gelukkig is er genoeg in de omgeving te vinden, als je goed voorbereid bent en het weer ook meespeelt. Het nabijgelegen fort was afgesloten en de kleinere werken waren niet echt interessant, dus dan maar wat anders bedenken. Rond Épinal liggen meer dan genoeg forten, maar zonder voorbereiding vind je die niet. Dan maar een museum. De gedenkplaats concentratiekamp Natzweiler-Struthof is het hele jaar door geopend, dus wij daar naartoe gereden. Hoewel wij er een half uur voor sluitingstijd waren, was alles gesloten.
De reden was wel duidelijk, alles was flink ondergesneeuwd en het was behoorlijk glad op de weg.
In dit kamp werden voornamelijk mensen uit het verzet opgesloten. In totaal zaten hier zo’n 52.000 mensen gevangen, waarvan er ongeveer 22.000 zijn overleden. Van de 52.000 mensen zijn ruim 35.000 duizend mensen ondergebracht in een van de 70 subkampen van Natzweiler-Struthof. Meer informatie is te vinden op de website van het kamp: http://www.struthof.fr/de/home/
Kortom, hier wil ik sowieso nog een keer heen. In alle rust.